Λευκάδα σαν...ψέμμα!Και βουνο και θάλασσα...

[mAthosalas]

4ος Μηνας ο 2ος τής Ανοιξης και 1η του ημερα...ακριβως οσα χιλιομετρα γραψαμε στα κοντερ τής καρδιας μας...421 και περιπου 9 1/2 ωρες χαλαρα στους δρομους,αλλοτε,πιο σβελτα καποιες αλλες αλλά σιγουρα δεν βιαζόμαστε καθολου να φυγουμε απο τα μερη που θελάμε να δουμε...

Η διαδρομη στο πήγαινε απο Πατρα και επαρχιακο για Λευκαδα...


και η επιστροφη...


προτιμησαμε τετοια Χαρα Θεου ημερα να αποφυγουμε βαρετες ευθειες στις "Εθνικες"...και πιασαμε λιμανι στον Αχελωο ποταμι διακρινοντας στο βαθος μια μεγαλειωδη Ομιχλη στα βουνα που θα ανεβαιναμε...
Τα χιονια που λιωνουνε για να ερθει η Ανοιξη εχουν κανει το ποταμι να τρεχει πιο γρηγορα σαν να βιαζεται να ξεφορτωθει τα νερα τού Χειμωνα...


Και ανηφοριζοντας στα βουνα(χρωσταω βιντεακι αργοτερα απο την διαδρομη που μονο οι φωτο δεν μπορουν να αποδωσουν την ομορφια...)πιασαμε την παραλιακη Ανοιξη...

Το γραφικο χωριουδακι τού Αστακού


πρωτη σταση και ανοιγονταν μπροστα ο γνωστος για τους οδοιπορους με μοτοσυκλετα φιδισιος για Παλαιρο και απο κει για Λευκαδα.Η διαδρομη κυριολεκτικα δίπλα ή μαλλον πανω απ'τη θαλασσα να μπερδευεις το ματι που θελει να κοιταει στο δρομο αλλά ξεκλεβει ματιές στο γαλαζιο και την απεραντοσυνη του κατω απο Ανοιξιατικες πινελιες...



Δεν καταλαβαμε για πότε φθασαμε στο Λευκαδιτικο νησι...οπου με μια γρηγορη σταση για μια ματια στο Χαρτη


τραβάμε προς τις πανεμορφες παραλίες τού Νησιου και του Ιονιου Πελαγους...
Αγ.Γιαννης...με τους ανεμομυλους


Οπου ηθελα να ξαναγυρισω το "Οσα παιρνει ο Ανεμος" αφου συνηθως εχει ανεμους στην παραλια των kite-surf...


αλλά αρκεστηκαμε σε μερικα παιχνιδια με την ξανθια...αλλά οχι Scarlet της Ταινιας αλλά αμμο της πανεμορφης παραλιας...



κι αν κι ο Στεφανος με εβαλε λιγο στην πριζα "κατσε να ξεσαλωσεις"...θα καθομασταν εκει και γεια χαρα εκδρομη και αποφαση για "φυγαμεεε"...
Επομενη παραλια στον Αη Νικητα...και πριν απο αυτον απλα περιτευουν τα λογια για το τι αγναντευεις απο ψηλα...δεν το χαλαω με λεξεις αλλά απολαυστε...


Το παιχνιδισμα των αποχρωσεων τού μπλε σε ολο το μεγαλειο...


φυσικα το χαμογελο εβγαινε αυθορμητο...


και κατηφορισαμε για τον γραφικο ΑηΝικητα που αυτη την εποχη χωρις κοσμο σε αφηνει να ρουφηξεις εικονες και χρωματα περα απο πολυβουο πληθος και περιιτους επισκεπτες...


Αντικρυζοντας τετοιο καφενεδακι διπλα στο κυμα φερνεις στο νου μονο λεξεις οπως χαλαρωση ηρεμια γαληνη...


και απλα χαζευεις την ομορφια στη θαλασσα και απομονωνεις τη σκεψη απο οσα "πεζά".σχεδον κενη σκεψη...


Χαμογελο;Ναι...μόνιμο...γεια σου Γιωργαρααα


μα κι ο Στεφανος δεν ξεφευγε αλλά ηταν εκει ψυχη τε και σωματι


Και σκεφτεσαι τωρα...Πόσο σού μεταφερουν θετικη ενεργεια και διαθεση αυτες οι 7ψυχες κουκλες...


μες το αραλίκι τους κ την ησυχια τους σε νησιωτικα χρωματα...


η φυση δεν αποφασιζε να στερησει ουτε τα χρωματα απο τα ματια και τα αφησε διαφορετικά...


Τελευταια σταση στο Καθισμα...


Ειχα χρονια να παω Λευκαδα και στο Καθισμα θυμηθηκα γιατί μού ελειπε τοσο πολυ...


Ειπαμε το PRO Club ηταν εκει...


Ακροθαλασσιά οπως γουσταρω να την απολαμβανω...χωρις κοσμο να σε ζαλιζει...χωρις επισκεπτες του Καλοκαιριου


Και με εικονες απο θαλασσα γεματοι πλεον,αποχαιρεταμε ενα απο τα ωραιοτερα Ελληνικα Νησια και ανηφοριζουμε για τα βουνα...