Μέρα 8
Bussoleno - Lutry (Προάστια Λωζάνης)
340 χλμ περίπου
Ξυπνάμε το πρωί κατά τις 8μιση και μόλις ανοίγω τη σκηνή κατάλαβα ότι θα ήτανε μία φοβερή μέρα σήμερα...
Ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για καφέ αλλά ακόμη δεν είχε ανοίξει τίποτα, οι άνθρωποι πανε αργά για δουλειά εκεί μάλλον...
Και προσπαθώντας να ρωτήσω μία γιαγιούλα από το δίπλα τροχόσπιτο αν ξέρει που θα βρούμε καφέ εκείνη λέγοντας μου κάτι ακαταλαβίστικα Ιταλικά έφυγε και μπήκε μέσα. Πακέτο λέμε κι εμείς, θα βρούμε καφέ στο δρόμο.
Κι εκεί που μαζεύουμε για να φύγουμε σκάει η μορφή γιαγιά και μας φέρνει αυτό!
Χωρίς να έχουμε καταλάβει ούτε μία κουβέντα ο ένας του άλλου πέρα από το "Cafeeee" που της έλεγα νωρίτερα, εκείνη πήγε μέσα και μας έφερε 3 εσπρεσάκια με ζάχαρη και ζεστο γάλα!
Και εκεί που πάμε να πιούμε μια γουλιά μας φέρνει και κουλουράκια!
Δυστυχώς ντρεπόταν να βγει φωτογραφία μαζί μας, μάλλον ο άντρας της που κοίταζε ήταν πιο παραδοσιακός τύπος!
Της είπαμε ευχαριστώ σε όσες γλώσσες ξέραμε, μας είπε κι αυτή καλό ταξίδι στη μόνη γλώσσα που ήξερε και φύγαμε!
Φορτώνουμε την πραμάτια μας και ξεκινάμε επιτέλους! Ο καιρός ήταν ότι καλύτερο για πρώτη μέρα στο βουνό, λιακάδα και βοριαδάκι, δηλαδή θα βλέπαμε τα πάντα χωρίς συννεφιά εκεί στα ψηλά!
Και στα επόμενα 5 χιλιόμετρα ξεκινάμε να ανεβαίνουμε...
"επιτέλους βουνίσιο σκηνικό"
Και να ανεβαίνουμε ακόμα περισσότερο βλέποντας αλπικές λίμνες στα ψηλά....
"Το χαμόγελο της ευτυχίας"
"Ορεινά χωριά"
Και συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε ακόμα περισσότερο μέχρι που είδαμε τον πρώτο μας παγετώνα στο βάθος...
(πάτήστε πάνω στη φωτογραφία για να το ευχαριστηθείτε...)
"Όταν η φύση φτιάχνει πίνακες ζωγραφικής"
Το δρομάκι για την κορφή ήταν αρκετά άγριο, σίγουρα η χειρότερη ποιότητα οδοστρώματος που πετύχαμε σε βουνό σε όλο μας το ταξίδι, αλλά δε δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή, με 2α πηγαίναμε για να χαζεύουμε γύρω-γύρω, μέχρι που φτάσαμε
"when dreams come true"
Απο 'κει που χτες το πρωί στην Φλωρεντία έσταζε ο ιδρώτας πλιτσ-πλιτς κατεβαίνοντας από τη μύτη μέσα στο κράνος, αυτή τη στιγμή είμασταν στα 2770 και παρόλη τη λιακάδα είχε υπερβολικό βοριά και 9 βαθμούς... εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι θα τρώγαμε πολύύύ κρύο σε περίπτωση που χάλαγε ο καιρός!
Το πότε περάσαμε τα σύνορα με την Γαλλία δε το είχαμε πάρει χαμπάρι, μάλλον δεν είδαμε την ταμπέλα!
Όπου και να κοίταζες το σκηνικό ήταν απίστευτο!
"breathtaking"
"η χαρά ζωγραφισμένη"
"μόνο σε εκείνο το σημείο έκοβε αρκετά ο αέρας ώστε να ανάψεις τσιγάρο"
Αφού αράξαμε κάμποση ώρα ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε, είχαμε πολύ χιλιόμετρο ακόμα!
Κάποιες φωτογραφίες της Τόνιας εν κινήσει:
"περάσαμε τούνελ σμιλεμένα μέσα στο βράχο"
"αλλά και άλλα πιο εκσυγχρονισμένα"
"όποτε κοιτάς στο πλάι βλέπεις κάτι αντίστοιχο"
"Άλπεις, όντως είναι ο παράδεισος του μοτοσυκλετιστή"
Κατεβαίνοντας περάσαμε μέσα από γαλλικά αλπικά χωριά στα οποία τον χειμώνα με τα χιονοδρομικά πρέπει να γίνεται το αδιαχώρητο, τώρα ήταν σαν έρημος ξενοδοχειότοπος.
"Αν μη τι άλλο, πανέμορφα τα χωριά"
"Ξεκινήσαμε να βλέπουμε καινούργια αρχιτεκτονική στα πλάγια του δρόμου"
Και πηγαίνοντας προς Annecy, ο παπάρας ακολούθησα το GPS χωρίς να τσεκάρω το χάρτη και αντί να πάμε από Beaufort πήγαμε από εθνική.
Κάπου εκεί κατάλαβα ότι όσο είμαστε βουνό πρέπει να πηγαίνουμε αποκλειστικά με χάρτη μιας και το μηχανηματάκι αυτό χρειάζεται μόνο στις πόλεις.
Φτάσαμε στην Annecy και η θερμοκρασία ήταν πάνω από 35... πολλές παραστάσεις αλλάζαμε σε μία μέρα λέμε!
Όσο για την πόλη, είχε απίστευτα πολύ τουρισμό και άμετρη κίνηση αλλά δικαιολογημένα μιας και ήταν πανέμορφη και χτισμένη δίπλα σε μία τεράστια λίμνη κάτω από ένα επιβλητικό βουνό. Όπως και να έχει δεν ήταν να μείνουμε για πολύ, μία ώρα περπάτημα και θα καβαλάγαμε πάλι για Λωζάνη.
Να πω ακόμα πως η πόλη είναι πολύ ωραία αλλά και για πολύ ωραίους μισθούς, σκεφτόμασταν να φάμε κάτι αλλά μόλις είδαμε τις τιμές με την φτηνότερη μακαρονάδα κοντά στα 15 ευρώ είπαμε να φάμε αργότερα!
Δείτε και μόνοι σας:
"Η πόλη είχε και κάποια μικρά κανάλια σε στυλ Βενετία που επικοινωνούσαν με τη λίμνη"
"ω λαλα"
"επιβλητικό"
"χαζοχαρουμενιές"
"swan lake?"