[Carduelis]

Τυχαίνει να είμαι ένας από τους "ληστές με τις άσπρες μπλούζες" και μάλιστα με αντικείμενο τις μεταμοσχεύσεις.
Να ξεκαθαρίσω εξαρχής οτι δεν με ενδιαφέρει να πείσω κάποιον να γίνει δότης οργάνων, ούτε φυσικά οτι δεν υπάρχουν καθίκια μεταξύ των γιατρών. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει οτι θέλει με το κορμί του και πριν και μετά θάνατον και είναι απόλυτα σεβαστή η επιθυμία του. Θα προσπαθήσω όμως να δώσω μερικά στοιχεία που ίσως βοηθήσουν σε μια πιό ολοκληρωμένη γνώμη:
Ο νόμος επιβάλλει να μας παίρνουν υποχρεωτικά τα όργανα; Όντως ο αρχικός νόμος 3984 του 2011 (ΦΕΚ 150/27-6-2011) προέβλεπε οτι ο κάθε ένας από μας είναι δυνητικός δότης οργάνων εκτός και αν είχε δηλώσει το αντίθετο εν ζωή. Ο νόμος αυτός ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις από πολύ κόσμο, την εκκλησία και τους γιατρούς που είναι υπεύθυνοι για τις μεταμοσχεύσεις. Ο προηγούμενος ΕΟΜ παραιτήθηκε σύσσωμος και η ελληνική εταιρεία εντατικής θεραπείας επίσης διαφώνησε επίσημα. Έτσι τροποποιήθηκε το 2012 η επίμαχη διάταξη με το νόμο 4075 (ΦΕΚ 89/11-4-2012) που ορίζει πλέον οτι: «Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3 και κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του». Υποχρεωτικά επίσης όταν έστω και ένας από τους συγγενείς αρνηθεί δεν γίνεται δωρεά και από ανθρώπους που δεν έχουν οικογένεια, ή δεν είναι παρόντες οι συγγενείς, δεν παίρνει κανείς όργανα. Αυτό ίσχυε πάντα και δεν είναι χθεσινή απόφαση.
(Εδώ η σχετική ανακοίνωση από τον ΕΟΜ: http://www.eom.gr/ )
Τελικά περισσότερο κακό έκανε ο (λάθος) νόμος αυτός με τις παλινωδίες του παρά καλό γιατί ούτως ή άλλως ποτέ και σε καμμιά ΜΕΘ της Ελλάδας ή των χωρών που ισχύει ο ίδιος νόμος δεν αγνοείται η γνώμη των συγγενών. Οι συγγενείς είχαν, έχουν και θα έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο στο θέμα της δωρεάς οργάνων, ανεξαρτήτως νομοθεσίας, απλά και μόνο γιατί η δωρεά οργάνων είναι προσφορά και αλτρουισμός και όχι πειθαναγκασμός.