Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ
Επειδή μιλάς προσωπικά
κ επειδή γνωριζόμαστε Παντελή,
αν κ δεν μ' αρέσει να "παίζω" το ρόλο του συμβουλάτορα,
μιας κ το θέτεις, εδώ δημοσίως, θα δώσω την άποψή μου.
Δεν θα συμφωνήσω με τους παραπάνω .....
Απ' ότι ξέρω, με τον γιό σου είσαι μαζί, μια φορά την εβδομάδα.
Όλες τις υπόλοιπες μέρες κ ώρες, είσαι ανεξάρτητος,
μη δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν,
μιας κ το παιδί μένει με την μητέρα του.
Θα μπορούσε λοιπόν, να συνυπάρξει μια σχέση,
η οποία δεν είναι απαραίτητο να την γνωρίζει ο γιός,
όσο αυτή μένει στο στάδιο του εφήμερου.
Όπως π.χ. βγαίνεις με τους φίλους σου,
έτσι κάλλιστα θα μπορούσες να βγαίνεις κ με την σχέση σου.
Όπως, όταν συναντιόμαστε, οι παντρεμένοι έχουμε μαζί τις γυναίκες μας,
εσύ θα είσαι μαζί με την φιλενάδα σου.
Πράγμα απόλυτα φυσιολογικό, αφού έχεις χωρίσει πολλά χρόνια.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι, δεν θα έχεις σαν πρώτη προτεραιότητα στο μυαλό σου,
τις οικογενειακές σου υποχρεώσεις (την μητέρα σου κ τον γιό σου),
ούτε ότι είναι απαραίτητο να παραμελήσεις την δουλειά σου
(κ εμάς τους φίλους σου) ……
Για το επαγγελματικό μέρος δεν αναφέρομαι,
γιατί είναι αυτονόητο ότι – άλλο δουλειά κ άλλο σχέση.
Κ επανέρχομαι,
όταν κ άμα κ αν, αυτή η σχέση (ή η επόμενη – μεθεπόμενη) ευοδωθεί,
κάλλιστα, την «περνάς» κ στο παιδί σου γλυκά-γλυκά …
Άλλωστε, δεν θα είσαι ούτε ο πρώτος – ούτε ο τελευταίος χωρισμένος πατέρας
που θα έχει μια σχέση κ παράλληλα θα φροντίζει (όπου κ όταν χρειάζεται) για το παιδί του…..
Εν κατακλείδι, κ σαν προσωπική μου άποψη,
προχώρα μπροστά (με μικρά κ προσεκτικά βήματα) με γνώμονα την αυτοσυγκράτηση
κ τον αυτοσεβασμό (πράγματα που κ τα δύο τα έχεις με το παραπάνω)
κ τα υπόλοιπα θα έρθουν σιγά-σιγά μόνα τους …
Υ.Γ. …κ ποιος σου εξασφαλίζει ότι ο γιός δεν έχει στο βάθος του μυαλού του,
να δει τον πατέρα του ευτυχισμένο κ ακόμα-ακόμα, δίπλα σε μια κοπέλα ;;;; (λέω ...ίσως)
.
|
φιλε παντελη,συμφωνω απολυτα με το νικο!!!
θα συμπληρωνα οτι ενα παιδι στην ηλικια των 15 16 ετων ειναι φυσιολογικο να μην αισθανεται ανετα με τις σχεσεις των γονιων του μετα τον χωρισμο και να το βλεπει ανταγωνιστικα,αλλα δεν ειναι σωστο!ειναι στο χερι σου πιστευω να του εξηγησεις με ομορφο τροπο οτι ο μπαμπας του πρεπει να προχωρησει τη ζωη του βρισκοντας αλλους συντροφους και να του κανεις σαφες οτι αυτο δεν εχει καμια επιδραση στη σχεση μεταξυ σας!
τελος επειδη θεωρω οτι η ψυχολογια των παιδιων ειναι πολυπλοκη και ο χειρισμος που χρειαζεται ειναι λεπτος δε σου κρυβω οτι εγω στη θεση σου θα σκεφτομουν σοβαρα να ζητησω τη βοηθεια επιστημονα-παιδοψυχολογου.
Υ.Γ και μην ξεχνας ενα πραγμα.αργα η γρηγορα τα παιδια τραβουν το δρομο τους!τοτε ειναι ωραιο να εχεις ενα ανθρωπο για συντροφια!
φιλικα
κωστας